Marakasy, potocznie zwane grzechotkami, mają niezwykle prostą konstrukcję. Mogłoby się wydawać, że gra na tym instrumencie jest zupełnie swobodna. Nic bardziej mylnego. Jeśli chcemy osiągnąć przyjemny, a przede wszystkim rytmiczny szum, musimy poznać odpowiednią technikę. Ważne jest również poczucie taktu. Osoby, które mają problem z utrzymaniem rytmu, nie stworzą raczej ciekawego „utworu”, a jedynie będą potrząsać grzechotką, co nie wymaga żadnych umiejętności.

Zawsze w parze
Na uwagę zasługuje fakt, że marakasy (sprawdź tutaj) zawsze występują w parach. Oczywistym jest, że nie należy uczyć się gry używając tylko jednej grzechotki. Oczekiwany efekt uzyskuje się podczas potrząsania marakasami na zmianę, raz jednym, a raz drugim. Dzięki temu można otrzymać charakterystyczny szum. Należy również pamiętać, że nie może dziać się to zbyt wolno. Ruchy muszą być ostre i zdecydowane. Zbyt delikatne ruchy mogą powodować mozolne przesuwanie się ziarenek wewnątrz instrumentu, a przecież takie dźwięki nie są pożądane przez gracza.

Ruch dłoni
Podczas gry na marakasach stosuje się zazwyczaj kolisty lub ósemkowy ruch. Dzięki temu można uzyskać oczekiwaną jakość dźwięku. Bardziej doświadczone osoby grają w dynamice pianissimo, czyli dodatkowo uderzają palcem w instrument. Podsumowując gra na marakasach nie jest skomplikowana, jednak wymaga wypracowania własnej techniki, a także nabrania wprawy. Z pewnością poradzi sobie z tym każdy osoba.